Καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει το διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά, από λόγο που αφορά το πρόσωπο του ενός ή και των δυο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη. Τα ανδρόγυνα προσφεύγουν στην έκδοση διαζυγίου με αντιδικία όταν ένας εκ των δύο ή και οι δύο σύζυγοι διαφωνούν στην έκδοση συναινετικού διαζυγίου, λόγω διαφωνιών και προστριβών στις μεταξύ τους οικογενειακές σχέσεις.

     Η έκδοση διαζυγίου με αντιδικία προϋποθέτει την κατάθεση ανάλογης αγωγής διαζυγίου ενώπιον της γραμματείας του αρμόδιου δικαστηρίου από έναν εκ των συζύγων (ενάγων ή ενάγουσα) κατά του άλλου συζύγου (εναγόμενος ή εναγόμενη). Κατόπιν εκδικάζεται η αγωγή διαζυγίου ενώπιον του ακροατηρίου του αρμόδιου δικαστηρίου και εφόσον αποδειχθούν οι λόγοι έκδοσης του διαζυγίου εκδίδεται η σχετική δικαστική απόφαση, η οποία λύει το γάμο.

Ισχυρός κλονισμός του γάμου μπορεί να προκληθεί σύμφωνα με τη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων όταν  οι σχέσεις μεταξύ των συζύγων έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά, από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγόμενου ή και των δύο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της εγγάμου συμβίωσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα.

Ως κλονιστικά γεγονότα χαρακτηρίζονται οι παραβάσεις της υποχρέωσης των συζύγων για συμβίωση, όπως λ.χ. οι αδικαιολόγητες απουσίες από το σπίτι, η αποφυγή γενετήσιων σχέσεων, η χρήση βίας, οι ύβρεις κ.ο.κ, οι παραβάσεις της συζυγικής πίστης, όπως λ.χ. ερωτοτροπίες με τρίτα πρόσωπα ή σύναψη ερωτικού εξωσυζυγικού δεσμού, καθώς και οι παραβάσεις κατά τη ρύθμιση του συζυγικού βίου, όπως ενδεικτικά η μόνιμη αδυναμία συμφωνίας των συζύγων για θέματα του κοινού συζυγικού τους βίου, η επέμβαση στην σφαίρα της προσωπικότητας του άλλου συζύγου κ.ο.κ. Περαιτέρω, ως κλονιστικό γεγονός μπορεί να θεωρηθεί και η παράβαση της υποχρέωσης συνεισφοράς στις οικογενειακές ανάγκες, δηλαδή η συστηματική αποφυγή ή καθυστέρηση στην καταβολή της οφειλόμενης συνεισφοράς στις οικογενειακές ανάγκες, το ύψος της οποίας καθορίζεται ανάλογα με τις δυνάμεις εκάστου συζύγου. Κλονιστικά γεγονότα μπορεί να αποτελέσουν, ωστόσο, και καταστάσεις κατεξοχήν αντικειμενικού χαρακτήρα, για τις οποίες δεν συντρέχει υπαιτιότητα του άλλου συζύγου, όπως λ.χ. η διαφορά χαρακτήρων, ηλικίας, μόρφωσης και κοινωνικής θέσης, τα οικονομικά προβλήματα, η ανικανότητα στις γενετήσιες σχέσεις, οι ψυχικές ασθένειες, ο αλκοολισμός, η τοξικομανία κλπ.

        Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν αρκεί απλώς και μόνο η επίκληση και απόδειξη του κλονιστικού γεγονότος εκ μέρους του συζύγου που ζητάει την λύση του γάμου με διαζύγιο, αλλά θα πρέπει περαιτέρω να επικαλείται και να αποδεικνύει ότι εξαιτίας του επικαλούμενου κλονιστικού γεγονότος, έχει πράγματι κλονιστεί ο γάμος, κατά τρόπο ώστε να μην είναι πλέον για αυτόν ανεκτή η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης. Πρέπει, επομένως, να συντρέχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του κλονιστικού λόγου και του κλονισμού του γάμου.  

    Σε περίπτωση που συντρέχει  διγαμία, μοιχεία,  εγκατάλειψη συζυγικής στέγης,  επιβουλής της ζωής και την άσκησης ενδοοικογενειακής βίας, η επίκληση των ως άνω περιπτώσεων και η απόδειξή τους αρκεί για τη λύση του γάμου, χωρίς να απαιτείται να αποδειχθεί περαιτέρω και η τυχόν υπαιτιότητα  του ενός ή του άλλου συζύγου.

​

​